Ik weet hoe het is om verslaafd te zijn. Jarenlang heb ik geworsteld met een alcoholverslaving. Tijdens die periode heb ik meerdere malen geprobeerd te stoppen. Telkens weer tevergeefs. Ik beloofde mijn gezin, familie en mijn professionele relaties beterschap, maar kon die belofte nooit nakomen. Ik nam ze in de maling. En mezelf ook. Voor de buitenwereld hield ik ondertussen de schijn op: eigenaar van een succesvolle onderneming, getrouwd met een prachtige vrouw en vader van twee kinderen. Wat is het probleem?
Dus ging ik door, telkens matelozer. Ik kreeg uiteindelijk steeds minder grip op de gevolgen van de vernietigende kracht van mijn verslaving. Steeds vaker werd ik overmand door de eenzaamheid en trok me terug in een isolement. Langzaam maar zeker stortte de wereld om me heen in elkaar. Dat was 3 jaar geleden.
Na opname in een kliniek, heb ik het begin van mijn herstel kunnen vinden en is mijn leven inmiddels weer op een positieve en zinvolle manier ingericht. Het is dus haalbaar. Ik ben het levende bewijs. De hulp was er, maar op een aantal vlakken miste ik de directe begeleiding van iemand die me uit eigen ervaring “de kneepjes van het vak” kon vertellen.
Daarom zie ik het inmiddels als “een roeping” om mensen met een verslaving te helpen om een nuchter en beter leven te bereiken, blijvend bevrijd te raken van de eenzaamheid en uitzichtloosheid. Als geen ander weet ik dat gezien en gehoord worden daarbij essentieel is.
Zelf doen, maar niet alleen
Graag stel ik mijn ervaringen op deze weg beschikbaar aan mensen die net gestopt zijn met hun verslaving maar deze weg (nog) niet volledig alleen willen afleggen. Dat is ook niet nodig. Nuchter blijven moet je zelf doen, maar dat hoeft niet alleen.